نسل ِ من



شغل تکنسین تعمیر و نگهداری هواپیما از اهمیت بالایی برخوردار است و درست است که هدایت هواپیما به عهده سر خلبان است اما بخش اعظمی از تامین پرواز بی خطر  به عهده متخصصان تعمیر و نگهداری هواپیما ست. بر همین اساس لازم است که وی در پایان آموزش و هنگام فارغ التحصیلی قسم یاد نماید تا از کلیه حقوق و اختیاراتی که به او اعطا شده است پاسداری کند .

مسئولیت پذیری یک متخصص تعمیر و نگهداری هواپیما در همه ی سطوح ارتباط مستقیمی با کاهش میزان ریسک های پرواز دارد به همین منظور پای بندی  به سوگندنامه ذیل که در مراسم تحلیف متخصصین تعمیر و نگهداری قرائت می گردد ضروری و اجتناب ناپذیر است. از طرفی متناسب با این نقش کلیدی، مسئولیت تمامی افرادی که به عنوان تکنسین، مهندس، مسئول تضمین کیفیت و مهندسی که صلاحیت پرواز هواپیما را تایید نهایی می کند بسیار سنگین بوده و مطابق با مقررات سازمان هواپیمایی کشوری اسناد تعمیرات و سرویس های دوره ای هواپیما در بررسی سوانح هوایی بسیار مهم و کلیدی می باشند.

 


"متن سوگند نامه متخصصین تعمیرات و نگهداری هواپیما"

"من به عنوان یک متخصص نگهداری هواپیما سوگند یاد میکنم تا از کلیه حقوق و اختیاراتی که به موجب مقررات هوانوردی به من اعطا شده است پاسداری کنم.

سوگند یاد میکنم که تمامی دانش و مهارت خود را به منظور حفظ سلامت هر پرواز بکار گیرم و در این راه با تصمیم گیری و قضاوت های شغلی خود ، همچنانکه برای خود و عزیزانم عمل میکنم زندگی دیگران را از تهدید خطر و نابودی محافظت کنم.

من برای پاسداری از این سوگند به خویشتن اجازه نخواهم داد که فراتر از محدوده دانش و تجربیات خود عمل کنم و به دیگران نیز در هر پست و مقامی که باشند اجازه نخواهم داد تا بتوانند نظریات و اقداماتی که برخلاف کتب و مراجع مجاز هواپیماست را جامه عمل بپوشانند.

من برای پاسداری از این سوگند اجازه نخواهم داد تا به هر دلیلی شک و تردید در قضاوتها و تصمیماتم راه یابد زیرا ایمان دارم که هیچ دلیلی نمی تواند آنقدر فوری مهم باشد که بر انجام کار صحیح و اجرای تصمیمات قانونی ارجحیت یابد.

من به روشنی دریافته ام که مسئولیت شغلی متخصصین نگهداری هواپیما بسیار خطیر و حیاتی است. بنابراین به عنوان یک متخصص از خداوند یاری می خواهم تا مرا در پیشبرد هدف های جامعه هوانوردی و حرکت در تعالی اندیشه ام یاری فرماید."


 

پی نوشت: همیشه سوگندنامه قضات و پزشکان برام از جذابیت خاصی برخوردار بوده، هیچ وقت فکر نمی کردم خودم ناگزیر بشم برای قرائت چنین سوگندنامه ای.

 


شبکه های اجتماعی هر یک به هویت خاصی شناخته می شوند که که در واقع نشات گرفته از تاثیر ت گذاری های تولید کنندگان و توسعه دهندگان آن شبکه اجتماعی بر ذهنیت جامعه کاربری ست.

در این میان در بین شبکه های با محوریت محتوای تصویری، اینستاگرام در کنار وسعت جامعه کاربری از سطحی نگری ها و محتوای زرد بیشتری برخوردار است اما انگار پینترست هویت خود را در ایده پردازی و محتوا محوری بنا نهاده است.

من که تجربه ی لذت غرق شدن در عکس های اشتراک گذاری شده در پینترست را قابل مقایسه با اینستاگرام گردی نمی دانم چرا که جستجو و مرور محتوای اشتراک گذاری شده توسط افرادی که حتی آن ها را دنبال نمی کنید در پینترست شما را به کلی ایده و محتوای تصویری ناب می رساند که در اینستاگرام خبری از آن ها نیست.

ت اشتراک گذاری تصاویر در پینترست که آن را پین نمودن تعبیر می کند قابلیت این را دارد که شما را به مطلب لینک شده ای هدایت کند که حاوی این تصویر است و این خود نشان از اهمیت دادن به محتوای نوشتاری موجود در وب در کنار محتوای تصویری ست.

از طرفی جستجو در پینترست و بُرد های موجود که مجموعه ای از عکس های دسته بندی شده در یک موضوع اند بسیار هوشمند بوده و شما را سریع به محتوای مورد نظر می رساند، حال اینکه از قابلیت جستجوی تصویری جالب توجه ای نیز برخوردار است که اجاره می دهد با انتخاب بخشی یا کل یک تصویر به تصاویر مشابه ‌ نزدیک بدان دسترسی یابید.

برای من پینترست در ایده و محتوا ختم می شود و اغلب اوقاتی که برای جستجوی محتوایی نو به آن س یر زده ام پاسخگوی نیازم بوده است.


تجربه حضور در رویداد معرفی نیازهای فناورانه تعمیر و نگهداری هواپیما در کنار آموزه های تخصصی آن که به جهت هم صحبتی و همراهی با متخصصین صنعت حاصل شد، منجر به آشنایی مختصری با پشت پرده ی تامین قطعات و سرویس های مورد نیاز صنعت تعمیر و نگهداری هواپیما شد که جای بسی تاسف برای این صنعت دارد.

یک رویداد و چندین رویکرد

از نکات مثبت این رویداد حضور ۳۰ شرکت دانش بنیان فعال بود که توانمندی های قابل ارائه خود به صنعت را معرفی نموده بودند و موجب آشنایی بنده با چند گروه کوچک و نوپا اما توانمند شد که دانش و تجربه ی بسیار ارزنده ای در زمینه های مختلف صنعت نگهداری هواپیما داشتند.

از طرفی ۶ شرکت فعال در زمینه ی تعمیر و نگهداری هواپیما نیز نیازهای فنی خود را در نمایشگاه ارائه داده بودند که گاه رنگ و بوی تشریفاتی داشت و برخی نیازهای واقعی به دلایل شاید پیچیده ای ارائه نشده بودند.

بخش سخنرانی و نشست های رویداد که به موازات نمایشگاه در سالن همایش های صندوق نوآوری و شکوفایی معاونت علمی ریاست جمهوری برپا می شدند گذشته از تعارفات، شعارها و تشریفات رسمی حاوی شکوه و شکایت های بسیار از وضعیت تحریم و کوچک شدن ناوگان حمل و نقل هوایی و کوچک شدن بازار هدف تعمیر و نگهداری هواپیما و همچنین از طرفی پر رنگ تر شدن و اهمیت این صنعت برای جلوگیری از زمینگیر شدن ناوگان پروازی موجود و بسیاری دردهای دیگر بود.

پیچیدگی های هر صنعت

محوریت رویداد در روز دوم معرفی نیازمندی بسیار صنعت به سلول تست موتور هواپیما بود که از لازمه های اصلی صنعت تعمیر موتور بوده و جای خالی آن بسیار احساس می شود، همین طور طی رایزنی های قبلی با شرکت مپنا-توگا سفارش طراحی و برنامه ریزی ساخت این TEST CELL به شرکت MAPNA داده شده بود و ماکت آن نیز در رویداد ارائه شده بود. همین طور اطلاعات مربوط به طراحی و ساخت تست سل به عنوان بخشی از پروژه هوایی مپنا در همایش ارائه شد و خب به عقد تفاهم نامه چند میلیاردی برای جذب تسهیلات از صندوق نوآوری برای مپنا- توگا شد. امید که زودتر شاهد تبدیل این ماکت به نمونه ی ساخته شده ی واقعی آن باشیم و موتورهای جت تعمیر شده بر روی زمین و در تست سل مورد تست قرار بگیرند نه در هوا، زیر بال، با ریسک بالای عملیاتی.

حواشی در این دست هم آیی های تخصصی کم نیست ولی برای من به عنوان یک دانشجو و تجربه اندوز نوپا تازه های آموختنی بسیاری هم به همراه داشت و تجربه ی جالبی هم برای آشنایی با ادبیات مدیران این صنعت بود. ادبیات مدیران این کهن مرز و بوم با همه ی شباهت هایی که دارد و البته با وجود شباهت های بسیار مدیران در صنایع و زمینه های مختلف اما تفاوت های قابل ملاحظه ای نیز در ادبیات و گفتمان آن ها می توان یافت که برای درک آینده و مسیر آن صنعت لازم است.

 

تجربه ی حضور در این رویداد برای من باعث شد به این دیدگاه دست یابم که دو مانع اصلی عدم حضور پر رنگ صنعتگران داخلی در صنعت تامین و تولید قطعات مورد نیاز در بخش تعمیر و نگهداری هواپیما گذشته از سختی های تولید و غیره کنونی، اول مقررات و چارچوب های سختگیرانه ی بین المللی سازمان هواپیمایی کشوری برای کسب مجوزها و تاییدیه هاست و دوم تیراژ پایین مورد نیاز برخی قطعات بسیار High Tech است که نیاز به هزینه های تحقیق و طراحی بسیار بالایی دارند و این هزینه ها قابل تامین در تیراژ تولیدی پایین نیستند.

بیزینس، بایدِ همیشگی

ناوگان پروازی کشور با وجود کمتر از ۲۰۰ فروند هواپیما چندان گسترده نیست که بتواند هزینه های بالای حضور در باشگاه صنعت هوایی را توجیه کند و تنها به دلیل محدودیت تعدد و متوسط سن بالای ناوگان پروازی نیاز به تعمیر و نگهداری در زنجیره ی این صنعت بشدت پر رنگ تر و حیاتی تر شده است.

وجه اقتصادی و توجیه سودآوری هر اقدامی غیر قابل چشم پوشی ست و جالب اینکه در بسیاری از بخش های این رویداد هم، صحبت از بیزینس پلن و توجیه اقتصادی، توافق های انتقال تکنولوژی در قالب مذاکرات B2B و کلی آموزه های بیزینس محور دیگر بود و من را با وجه ی دیگری از نقش پر رنگ بیزینس در همه ی بخش ها آشنا نمود.


حیوان خانگی پدیده ی نوظهوری در زندگی بشر نیست اما رواج و سبک رایج امروزی این پدیده با گذشته متفاوت است و در جامعه ی ایرانی نگهداری حیوانات خانگی نوعی رفتار مدرن و غیرسنتی تلقی می شود. گذشته از اینکه نگهداری پرندگانی چون قناری، مرغ عشق و کبوتر و همین طور آبزیانی چون ماهی های زینتی رفتاری سنتی تر و پذیرفته تر است اما رواج نگهداری از سگ های خانگی و گربه ها به سال های اخیر بر می گردید و به نوعی شاید تقلید از فرهنگ غرب بوده گرچند که این رفتار یک کپی برداری مستقل فرهنگی نبوده، بلکه در پی یک همسانی فرهنگی و تغییرات و اقتضای دنیای مدرن رخ داده است. بدین گونه که با رایج شدن فرهنگ تک فرزندی، زندگی آپارتمانی، تجرد و ست مستقل از خانواده و همین طور از بین رفتن باورهای سنتی و پررنگ شدن رسانه ها ‌شکل گیری فرهنگ جامع جهانی تمایل به نگهداری حیوانات خانگی به عنوان موجودی همراه، همدم و سرگرم کننده افزایش یافت.
ترجیح من شاید به عنوان انسانی تنبل در این استکه کمتر مسئولیت نگهداری و مراقبت از موجود زنده ی دیگری را به دوش بکشم، چرا که واقعا بعضی از مواقع در مورد اامات زیست فردی خودم نیز دچار مشکل و مشقت می شوم :)
البته یکی از دلایل نگهداری از حیوانات خانگی هم ی حس مراقب و مفید بودن و همین طور لذت از ایجاد حس رضایت در دیگری ست اما خب من با وجود لذتی که از بازیگوشی سگ ها و یا زیبایی پرندگان می برم هنوز با سختی و هزینه های زمانی و مادی نگهداری از حیوانات خانگی کنار نیامده ام.
در عوض نگهداری از گل و گیاهان آپارتمانی را بشدت دوست می دارم، چرا که حس زندگی و شادابی مه از گیاهان دریافت می کنم بشدت برایم قابل لمس تر بوده و آسانی نگهداری از گیاهان آپارتمانی را با سبک زندگی امروزی همخوان تر می دادم. نگهداری از گیاهان را بشدت ساده تر، کم هزینه تر و البته مفیدتر می دانم و از همه ی این ها گذشته، گیاهان را همزاد با مفهوم رشد و زندگی می دانم.
شاید گیاهان آپارتمانی شیطنت حیوانات خانگی را نداشته باشند ولی به زعم من همانقدر پویا و زنده به نظر می رسند. نوع ارتباط گیری با حیوانات و احساس عمیق عاطفی که در این روابط شکل می گیرد را شاید کمتر در رابطه با یک گل یا گیاه شاهد بوده ایم اما به نظر من روییدنی ها اصالت بیشتری دارند و حتی بهتر در زندگی بشر درک می شوند.
تقابل نگهداری از گیاهان و حیوانات خانگی اصلا قابل مقایسه با تقابل کشاورزی و دامداری نیست و این گفته های من تنها مربوط به مورد خانگی و زندگی آپارتمانی ماجرا ست.
یکی از باگ های گیاهان یکجا نشینی آن هاست و مفهوم همراهی را از آن ها گرفته و بیشتر آن ها را در نقش همنشین می بینیم، گرچند در مواردی مثل شخصیت لئون در فیلم حرفه ای انگار تصویر گلدانی همراه را در ذهن دارم اما خب ماهیت گل یکجانشینی و رویش است.
فرهنگ نگهداری از گل و گلدان های قدیمی چیزی ست که ریشه در گذشته ی ما دارد و من تا یاد دارم گل های شمعدانی و حسن یوسف مادربزرگم جزو جدایی ناپذیر خانه اش بودند و خب به دلایل بسیار در این دو گزینه ای امروزی من انتخاب دیروز را دارم و گیاهان آپارتمانی را برای روح و جان زندگی امروزی به حیوانات خانگی ترجیح می دهم.

مساله این است که در سیستم هوانوردی امروز ایران منابع آموزشی و مدیریت منابع انسانی به روز شده اند اما سیستم اجرایی در عمل همان سیستم گاراژی ست که بزک شده و کاغذ بازی های برنامه ریزی تعمیر بدان تزریق شده است. شاید فکر کنید من اغرتق می کنم اما بهتر است برای پی بردن به این موضوع سیستم موجود را با سیستم شرکت های هوانوردی بین المللی حوزه خلیج فارس و کشورهای توسعه یافته مقایسه کنید. همگام با این عقب ماندگی سیستمی جایگاه نیروهای متخصص نیز با جایگاه واقعی آنها در یک سیستم پیشرفته و متخصص محور بسیار فاصله دارد. مهندس یا تکنسین هواپیما نیز از این ماجرا مستثنی نیست.
در جایی که در سیستم آموزشی و ارزیابی وضع شده از سوی سازمان هواپیمایی کشوری تمام سختگیری ها و جزئیات مدنظر ایکائو در نظر گرفته شده است ولی پس از دریافت مدرک مربوطه و مراجعه به شرکت های هواپیمایی جهت اشتغال با دنیای متفاوت دیگری روبرو می شوید، سیستمی که در عمل نیاز به کاردان فنی و یا مهندس حرفه ای ندارد و بیشتر به کارگر ماهر فنی جهت کار روی هواپیما نیازمند است.
نقد بزرگی که به این سیستم وارد است عدم وجود رده ی فنی CAT A به عنوان کارگر ماهر در آشیانه ها تعمیرات هواپیماست. در سیستم پیشرفته تکنسین های فنی تحت عنوان CAT B در زمینه مکانیک و الکترونیک هواپیما و مهندس های حرفه ای تحت عنوان CAT C مشغول به Base Maintenance تعمیرات اساسی می باشند. امور ساده فنی توسط کارگران فنی CAT A که General هستند انجام می گیرند و این سیستم به بهینه بودن هزینه های نیروی انسانی هم نزدیکتر است اما متاسفانه جای خالی این رده توسط کاردان های فنی دارای مدرک B1 و B2 پر می شوند و نه جایگاه تکنسین و اطلاعات وسیعی که در دوره آموزشی کسب کرده حفظ می شود، نه هزینه های تامین نیروی انسانی بهینه است.
از طرفی این سیستم عقب مانده کمتر به جایگاه مهندسین تربیت شده در سیستم آموزشی نیازمند است و بیشتر جایگاه های سرپرستی، سوپروایزی و تضمین کیفیت توسط نیروهای فنی با سابقه بالا تامین می شوند. با این وجود مهندسین فارغ التحصیل جهت تصدی جایگاه شغلی مجبور به شروع کار با مدرک کاردانی بوده و در واقع مهندسین هواپیما که در دوره کارشناسی واحدهای درسی مهندسی هوافضا را می گذرانند به عنوان کارگر ماهر بکارگیری می شوند و این یکی از تاسف برانگیز ترین مرثیه های سیستم هوانوردی کشور است.

تبلیغات

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

تور کیش افزایش فالوور اینستاگرام دانلود فیلم سینمایی | سینما توگراف مشکوکات ☫♫♫گــروه ســرود عــاشــقــان ولایــت یــــزد♫♫☫ خدمات و آموزش وردپرس-سئو حفاظ ساختمون نمایندگی ردیاب رادشید در کرج خاکستر زمان